....

Moje życie, a tak naprawdę moja egzystencja, znajduje się teraz w zawieszeniu, między tym co było a co teraz jest. Nie umiem w tej chwili spoglądać w przyszłość. Powiedziałam sobie koniec, niech zobaczy jak to jest beze mnie. Niech On teraz cierpi za nas dwoje. Ta ponura jesień nie nastraja optymistycznie, chciałabym uciec, zaszyć się gdzieś, pobyć sam na sam ze sobą. W mojej głowie kłębią się różne myśli, ale w nich nie ma już Ciebie. Naucz się w końcu, że bycie prawdziwym mężczyzną nie polega na tym, aby kochać miliony panienek, lecz na tym aby okazywać  miłość jednej kobiecie na milion sposobów. Może lepiej na tym świecie być poprostu zimną, wyrachowaną suką????