Wieczór, 28 listopad..

Długi, jesienny wieczór... właśnie teraz najbardziej odczuwam samotność, mimo że w koło wielu przyjaciół czuję pustkę, której Oni nie potrafią wypełnić.. Wracam do domu i uświadamiam sobie, że przecież dziś nikt na mnie nie czeka i nikt za mną nie tęsknił. Tylko puste cztery ściany i Ja. Brakuje mi drugiej osoby, ciepła.. Tęsknie za tym, aby rankiem ktoś obudził mnie swoim dotykiem, cudownym uśmiechem i powiedział: "Kochanie zróbmy sobie dzisiaj wolne od reszty świata". Chcę wybiec z Tobą, tak jak tu stoimy ubrani w marzenia i sny i patrzeć w gwiazdy. Chcę spotkać się z Tobą w mojej ulubionej knajpce i rozmawiać o "niczym". Dla wielu z was jest to takie patetyczne, ale dla mnie wyjątkowy jest każdy dzień spędzony z drugą osobą. Tylko niestety nie ma żadnego CIEBIE... może będę mogła jeszcze kiedyś powiedzieć parę magicznych słów tej drugiej osobie...